Σε αυτό το χαρτί απεικονίζεται ο αναπόφευκτος Τροχός της Τύχης, ο κύκλος της ζωής, που ορίζει και ρυθμίζει τον κόσμο. Είναι η δύναμη που κυβερνά την έκβαση των καθημερινών εμπειριών. Κατά την ελληνική μυθολογία το πεπρωμένο του ανθρώπου το όριζαν οι τρεις Μοίρες, που αντιστοιχούσαν στις τρεις όψεις της σελήνης: τη νέα, την πανσέληνο, και τη σκοτεινή της πλευρά. Έτσι συναντάμε και πάλι την τριπλή θεότητα σαν παρθένα, μητέρα και γριά μάγισσα. Οι Μοίρες, έκλωθαν το νήμα του πεπρωμένου του ανθρώπου και η επιταγή τους ήταν τόσο ισχυρή ώστε ακόμα και ο Δίας ήταν υποχρεωμένος να ακούει. Ήταν ανώτερες και από αυτόν γιατί η λατρεία τους έφτανε ως τους Τιτάνες που ήταν προγενέστεροι του.

Όλοι πιστεύουν ότι έκλωθαν κρυφά και ισως γι αυτό το αδράχτι τους συνδυάστηκε με μαγικές λειτουργείες, αφού ήταν το αργαλειό της Μοίρας, όπως στην ιστορία της Ωραίας Κοιμωμένης. Η τριπλή θεότητα δεν έκλωθε τις ζωές των ανθρώπων μόνη της, αλλά μαζί με τον Εωσφόρο, που γυρνούσε το αδράχτι της.

Ο Εωσφόρος μπορεί εν μέρει να ταυτιστεί με τον Ιανό, τον διπρόσωπο θεο των Ρωμαίων, που έδωσαν το όνομα του στον πρώτο μηνα του χρόνου, τον Ιανουάριο, και έγινε αργότερα η γοτθική προσωποποίηση της Φρόνησης. Πίστευαν ότι το βλέμμα του ατένιζε το παρελθόν και το μέλλον, και σύμφωνα με τις μάγισσες της Φλωρεντίας, αυτόν έπρεπε να επικαλεστεί όποιος ήθελε να έχει την τύχη με το μέρος του. Όμως αργότερα η διπρόσωπη μορφή του Ιανού ενέπνευσε και το χαρτι του Διαβόλου.

Το ανθρώπινο σώμα είναι δεμένο με το αόρατο νήμα που κλώθει η τριπλή θεα. Αυτή η εννοια σύνδεσης πιθανότατα να προέρχεται από τον μύθο του Ιξίωνα, που ήταν βασιλιάς των Λαπιθων και σύζυγος της ο Δίας. Αφού σκότωσε τον πατέρας της, ο Δίας που είχε έρθει για τα γαμήλια δωρα, ο Δίας τον συγχώρησε και τον φιλοξένησε στον Όλυμπο. Εκεί ο Ιξίων προσπάθησε να γοητέψει την Ηρα. Εκείνη όμως έφτιαξε από σύννεφα ένα ομοίωμα της και από την ένωση αυτή με το νέφος γεννήθηκε ο πρώτος Κένταυρος. Ο Δίας τον τιμώρησε και τον καταδίκασε να γυρίζει ασταμάτητα πάνω σε έναν πυρωμένο τροχό μέσα στον αέρα η στον κάτω κόσμο. Μονο η μουσική του Ορφέα μπορούσε να σταματήσει τον Τροχό, μόνο για λίγο όμως.

Οι ερμηνείες είναι πολλές. Ο τροχός της τύχης, έχει τον αριθμό 10, στην ακολουθία της Ταρω. Ο πρώτος διψήφιος αριθμός, συμβολίζει μια νέα αρχή και την ολοκλήρωση των προηγουμένων σειρών. Από παλιά θεωρείται ο τέλειος αριθμός, και σύμβολο της τελειότητας.

Καθώς το προηγούμενο χαρτί είναι ο Ερημίτης, που εξετάζει τον κόσμο των ονείρων και των οραμάτων με το φως της διαίσθησης του, παρατηρεί τις παράξενες παραστάσεις που προβάλλουν από τα βάθη της ψυχής του. Καθώς το μυαλό του βυθίζεται μέσα στην αυτογνωσία, το ασυνείδητο αναδύεται στην επιφάνεια. Ο Τροχός είναι Μάνταλα, ένα σύμβολο ψυχικής ολοκλήρωσης και εσωτερικής τάξης. Ο Ερημίτης δεν έχει αποδεχτεί τους κοινωνικούς περιορισμούς. Καθώς ο τροχός γυρίζει, οι κρυφές πτυχές του εαυτού του ξεπροβάλλουν από το σκοτάδι ασυνείδητα για να τον χαιρετίσουν. Ο Τροχός φέρνει την ειρήνη του μυαλού, την αποδέσμευση από τις ενοχές και την επιβεβαίωση της θεμελιακής τάξης σε όλα τα επίπεδα του σύμπαντος.

Στο χαρτι της τράπουλας ο τροχός της τύχης, βρίσκεται στο κέντρο με διάφορα σύμβολα γύρω του. Έχει τρεις κύκλους, ο εσωτερικός που αντιπροσωπεύει την δημιουργική δυναμη, ο μεσαίος την δυναμη της διάπλασης και ο εξωτερικός, τον υλικο κόσμο. Ανάμεσα στους δυο τελευταίους συναντάμε την λέξη TORA* . Οι οχτώ εσωτερικές ακτίνες του όπως το 8κτινο αστέρι συμβολίζουν την ενέργεια που ακτινοβολεί και τα μονοπάτια που οδηγούν στον εσωτερικο κόσμο.

Στα αριστερά του τροχού , το φίδι εκπροσωπεί το κακο, ωθεί τον τροχό προς τα κατω, στο σκοτάδι και την αποσύνθεση. Στα δεξιά, ο άνθρωπος με κεφάλι τσακαλιού, πιθανόν Αιγύπτιος θεός Ανούβης, είναι το σύμβολο της νοημοσύνης που δίνει την ώθηση προς τα πάνω.

Η Σφίγγα από πάνω είναι η αρχή της ισορροπίας και της σταθερότητας μέσα στην κίνηση. Ο άνθρωπος δεν κυβερνάται πάντα από την μοιρα, αλλά έχει και την δύναμη να αλλάξει την ζωή του μόνος του. Μια άλλη ερμηνεία είναι ότι ο θάνατος ελευθερώνει ψυχή και σώμα, η Σφίγγα με το σπαθί της είναι έτοιμη να ξαναρίξει την ψυχή πάνω στον στρεφόμενο τροχό, σε αλλεπάλληλες κάθε φορά μετασαρκωνσεις. Μετα από αναρίθμητες ζωές, τελικά, το φυσικό σύμπαν, δεν έχει τίποτα πια να διδάξει και η ψυχή έχει κερδίσει το δικαίωμα να ελευθερωθεί από το σώμα και να προχωρήσει σε ανώτερες σφαίρες. Σε αυτό το σημείο η Σφίγγα αντί να την υποχρεώσει με το κοφτερό σπαθί της να γυρίσει πίσω στην κίνηση του τροχού, στην υλική υπόσταση, σπάει τα δεσμά της και την αφήνει ελεύθερη.

Στις γωνίες οι τέσσερις μορφές αντιστοιχούν στα τέσσερα ζώδια, ο Ταύρος, ο Λέων, και πάνω ο αετός στον Σκορπιό και ο άνθρωπος η άγγελος στον Υδροχόο. Το κλειδί αυτό δείχνει την αδιάκοπη κίνηση του σύμπαντος και την ροή της ανθρώπινης ζωής μέσα του.

Ο τροχός της τύχης μαρτυρεί τους νόμους που κυβερνούν την ζωή και τον θάνατό, την αρχή της αλλαγής μέσα στην οποία τίποτα δεν είναι σταθερό, τίποτα δεν μπορεί να κρατηθεί με βεβαιότητα. Το μόνο που μπορεί να κανείς είναι να δεχτεί την κίνηση του και να ζήσει αρμονικά μαζί του. Ο τροχός της τύχης είναι το πεπρωμένο του όποιου είναι απορροφημένος αποκλειστικά από την παρούσα υλική ζωή του. Ανίκανος ο άνθρωπος να αντιμετωπίσει σφαιρικά την ύπαρξη του σε πλατύτερη προοπτική και να διδαχτεί από τα λάθη του, συνεχίζει τον δρόμο του με την βεβαιότητα ότι θα ξεπεράσει γρήγορα τις δυσκολίες με λίγη προσπάθεια και καλή τύχη. Είναι όμως μονίμως θύμα της Μοίρας του, γι αυτό βρίσκεται παγιδευμένος στην δίνη των γεννήσεων και θανάτων του Τροχού, χωρίς κανένα περιθώριο διαφυγής. Χωρίς καμία προσπάθεια να εξιχνιάσει το βαθύτερο νόημα όλων όσων του συμβαίνουν, αντιμετωπίζει την ζωή με υπερβολική αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση, πιστεύοντας ότι έχει τον απόλυτο έλεγχο της Μοίρας. Όμως με αυτή την συμπεριφορά και αντιμετώπιση τα προβλήματα διογκώνονται με απρόβλεπτες γι αυτόν συνέπειες.