Απο την άλλη, το Ισραήλ αντιμετωπίζει κρίση. Οι δικαστικές μεταρρυθμίσεις που προτείνει η δεξιά κυβέρνηση συνασπισμού θα υπονομεύσουν το κράτος δικαίου και θα αποδυναμώσουν την ισραηλινή δημοκρατία. Ο πρωθυπουργός, Μπενιαμίν Νετανιάχου, ο οποίος ηγείται του Ισραήλ για 15 από τα τελευταία 27 χρόνια, υπερηφανεύεται ότι κάνει αδίστακτους, συχνά άσχημους, συμβιβασμούς που τελικά αφήσουν το Ισραήλ ισχυρότερο. Τώρα κινδυνεύει να σπαταλήσει την κληρονομιά του και να αφήσει το Ισραήλ λιγότερο ικανό να αντιμετωπίσει τις κοινωνικές και γεωπολιτικές προκλήσεις των επόμενων δεκαετιών.
Η χώρα βρίσκεται σε αναταραχή.
Απο τις 11 Μαρτίου εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους σε αυτό που μπορεί να είναι οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις του Ισραήλ. Στρατηγοί, επιχειρηματίες και μελετητές προειδοποιούν ότι η δημοκρατία απειλείται. Περίπου το 60% των Ισραηλινών αντιτίθεται στις νομικές μεταρρυθμίσεις. Η φλογερή ρητορική από δεξιούς, συμπεριλαμβανομένων υπουργών της κυβέρνησης, συμβάλλει στην τροφοδότηση της βίας στη Δυτική Όχθη: μέχρι στιγμής φέτος έχουν σκοτωθεί 80 Παλαιστίνιοι, το υψηλότερο ποσοστό εδώ και ίσως δύο δεκαετίες.
Καθώς ο Πλουτωνας μπαίνει στον Υδροχόο θα υπάρξουν περαιτέρω κλιμακώσεις. Η Κνεσέτ, ή το κοινοβούλιο, θα μπορούσε να ψηφίσει τη νομοθεσία τις επόμενες δύο εβδομάδες. Θα μπορούσε να υπάρξει μια αναμέτρηση μεταξύ αυτού και του Ανώτατου Δικαστηρίου, αναγκάζοντας τους πολίτες και τους στρατιώτες να κάνουν μια οδυνηρή επιλογή για το πού βρίσκονται οι πεποιθήσεις τους. Ο Εχούντ Μπαράκ, πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός του στρατού, έχει απευθύνει έκκληση για μαζική πολιτική ανυπακοή. Οι μεταρρυθμίσεις είναι μια κακή λύση σε ένα πραγματικό πρόβλημα. Το Ισραήλ δεν έχει γραπτό σύνταγμα. Για δεκαετίες, ωστόσο, το Ανώτατο Δικαστήριο μπορεί να επιβάλει ότι θέλει, παρακάμπτοντας την Κνεσέτ.
Αυτό βέβαια δεν ήταν σαφώς κατανοητό όταν ψηφίστηκαν αυτοί οι βασικοί νόμοι. Η δεξιά βλέπει μια αρπαγή εξουσίας από ένα αριστερό δικαστικό κατεστημένο.
Αλλά ο Νετανιάχου, ο οποίος αντιμετωπίζει κατηγορίες διαφθοράς και απεχθάνεται τη νομική ελίτ, επιβάλλει μια θλιβερή θεραπεία. Οι μεταρρυθμίσεις του θα επέτρεπαν στην Κνεσέτ να διορίζει δικαστές και να παρακάμπτει το Ανώτατο Δικαστήριο, παραδίδοντας έτσι ουσιαστικά ανεξέλεγκτη εξουσία σε μια ισχνή πλειοψηφία στο νομοθετικό σώμα ενός σώματος. Ο αγώνας είναι μέρος ενός αγώνα για την ταυτότητα του Ισραήλ, η οποία έχει πολωθεί.
Ωστόσο, το Ισραήλ θα είναι ασυνήθιστα ευάλωτο.
Με συναλλαγματικά αποθέματα ύψους 196 δισεκατομμυρίων δολαρίων, το Ισραήλ δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει οικονομική κατάρρευση. Αλλά ο πυρήνας της οικονομίας της είναι η τεχνολογία, η οποία παράγει πάνω από το ήμισυ των εξαγωγών της. Αυτό τροφοδοτείται από τις δαπάνες για την έρευνα και την ανάπτυξη, οι οποίες, στο 5% του ΑΕΠ ετησίως, είναι υψηλότερες από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη πλούσια χώρα.
Οι ειδικοί και οι επιχειρηματίες που το καθιστούν αυτό δυνατό δεν απολαμβάνουν τη χώρα τους να είναι προσκολλημένη στους φανατικούς θρησκευόμενους και θα μπορούσαν να μεταναστεύσουν. Το Ισραήλ είναι επίσης ευάλωτο επειδή δεν έχει την πολυτέλεια να αποξενώσει την Αμερική, η οποία εγγυάται την ασφάλειά του και εφοδιάζει το 80% των εισαγόμενων όπλων του. Σε μια επικίνδυνη, ασταθή περιοχή, η Αμερική παραμένει ο απαραίτητος σύμμαχος του Ισραήλ.
Η τελευταία ευπάθεια αφορά τους Άραβες πολίτες του Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους στη Δυτική Όχθη. Εάν αποδυναμωθούν τα δικαιώματα των μειονοτήτων στο Ισραήλ, οι Ισραηλινοί Άραβες, οι οποίοι αντιμετωπίζουν διακρίσεις. Και στη Δυτική Όχθη το Ανώτατο Δικαστήριο έχει σε κάποιο βαθμό περιορίσει τους διακανονισμούς. Η αποδυνάμωση του δικαστηρίου, είναι εμπρηστική. Ο Νετανιάχου ελπίζει ότι το παλαιστινιακό ζήτημα θα παγώσει για πάντα. Όμως το 87χρονο αφεντικό της Παλαιστινιακής Αρχής μπορεί να μην διαρκέσει πολύ περισσότερο και σχηματίζονται νέες μαχητικές ομάδες.
Οι νομικές μεταρρυθμίσεις πρέπει να σταματήσουν. Το Ισραήλ ισως να περιμένει ενας είδος πολιτικής επανευθυγράμμισης. Ο Νετανιάχου, είναι ο πιο σημαντικός πολιτικός του Ισραήλ των τελευταίων 25 ετών, δυστυχώς, η εποχή του έχει περάσει. Για να εμποδίσουν τον Μπίμπι να σπάσει το Ισραήλ, πρέπει να αντισταθούν στην αρπαγή της εξουσίας του και να πιέσουν για μια κυβέρνηση που θέτει τη μόνη επιτυχημένη φιλελεύθερη δημοκρατία της Μέσης Ανατολής σε μια λιγότερο επικίνδυνη πορεία. Άλλα πολύ φοβάμαι ότι αυτό θα είναι δύσκολο.
Πρέπει να συνδεθείτε για να σχολιάσετε.